შაქრიანი დიაბეტი წარმოადგენს ენდოკრინული სისტემის დაავადებას, რომლის დროსაც ვითარდება ჰორმონ-ინსულინის შედარებითი ან რეალური ნაკლოვანება. ირღვევა ინსულინის ურთიერთქმედება ორგანიზმის უჯრედებთან. შედეგად, მიმდინარეობს სისხლში გლუკოზის დონის სტაბილური ზრდა. ვითარდება, ძირითადად, დიაბეტის ორი ფორმა. დიაბეტის პირველი ფორმა არის _ ინსულინდამოკიდებული, მეორე კი _ ინსულინარდამოკიდებული. იმისათვის, რომ დაედგინათ როგორ მოქმედებს `ცოცხალი წყალი~ (კათოლიტი) დიაბეტიან ავადმყოფებზე, დაკვირვებას აწარმოებდნენ როგორც პირველი, ასევე მეორე ფორმის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებთა ჯგუფებზე. მათ შორის იყვნენ პაციენტები, რომლებიც ღებულობდნენ შაქრის დონის დამწევ პრეპარატებს ორალური გზით და ინსულინდამოკიდებული ავადმყოფები, რომლებიც პრეპარატებს ღებულობდნენ ინექციით.

პირველ ჯგუფს განეკუთნებოდნენ პაციენტები, რომლებიც ტრადიციულ მკურნალობასთან ერთად ღებულობდნენ კათოლიტს მიკროელემენტებთან ერთად. ავადმყოფები `ცოცხალ წყალს~ სვავდნენ ჭამის შემდეგ, სხეულის 1კგ მასაზე 10-12მლ-ის ოდენობით, რაც დღეში შეადგენს 700-900მლ-ს. მათთვის კათოლიტის მთელი დღის მარაგი მზადდებოდა დილით. წყალში შეყავდათ მინერალები, მიკროელემენტებით და ხდებოდა მათი გააქტიურება. მინერალების შემცველობა განსხვავებული იყო I და II ფორმის დიაბეტით დაავადებული ავადმყოფებისათვის. (იმის შესახებ თუ რომელი მინერალები და მიკროელემენტები გამოიყენება დიაბეტის მკურნალობისას, ქვემოთ იქნება მოთხრობილი).

მეორე ჯგუფში იყვნენ ავადმყოფები, რომელთაც მკურნალობდნენ მხოლოდ ტრადიციული მეთოდებით (ინსულინით, ან სხვა პრეპარატებით.) მესამე ჯგუფის ავადმყოფები ტრადიცვიულ მკურნალობასთან ერთად ღებულობდნენ ჩვეულებრივ ონკანის წყალზე დამზადებულ `ცოცხალ წყალს~ მინერალებისა და მიკროელემენტების გარეშე. კვლევის გამოხმაურებას შეფასება ხდებოდა შემდეგი კრიტერიუმებით: ზოგადი მდგომარეობის გაუმჯობესება, ზოგადი სისუსტის შემცირება, წყლის მოთხოვნილების შემცირება, ფეხების ტკივილისა და პარასტეზიის შესუსტება, ენერგიისა და შრომისუნარიანობის მომატება. ამავე დროს, სისტემატურად კონტროლირდებოდა პაციენტთა ორგანიზმში ნახშირწყლებისა და ლიპიდების ცვლის დინამიკა, რაც სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია დიაბეტიანი ავადმყოფებისათვის. გლუკოზის შემცველობა კაპილარულ სისხლში, უზმოზე, მერყეობს 3,5-დან 6,4 მმოლ/ლ-მდე ან 60-დან 125მგ/დმ-მდე. ეს მაჩვენებელი სტაბილურია, თუმცა შეიძლება შეიცვალოს ადამიანის ორგანიზმის მომენტალური მდგომარეობის ზემოქმედებით. ნერვოზული და სტრესული სიტუაცია, წინა დღეს მიღებული ალკოჰოლი ან ტორტიას ნაჭერი საგრძნობ ზეგავლენას ახდენს სისხლში გლუკოზის შემცველობაზე.

შაქრიანი დიაბეტის დროს, ინსულინის ნაკლოვანების შემთხვევაში, გლუკოზა სრულად ვერ აღწევს უჯრედში. მისი უდიდესი რაოდენობა ცირკულირებს სისხლის მიმოქცევის სისტემაში. აქ იგი ქიმიურ ნაერთს წარმოქმნის ერითროციტებში არსებულ ჰემოგლობინთან. შედეგად წარმოიქმნება ახალი ქიმიური შენაერთი _ გლიკოზირებული ჰემოგლობინი. გამომდინარე იქიდან, რომ ერითროციტები ცოცხლობს 120 დღე, სისხლში გლიკოზირებული ჰემოგლობინის დონის დადგენა იძლევა დამაჯერებელ ინფორმაციას დიაბეტიანი ავადმყოფის მდგომარეობის შესახებ მომდევნო 3 თვის მანძილზე. იმყოფება რა ხანგრძლივი დროის განმავლობაში სისხლში, გლუკოზა იჟანგება და სისხლძარღვების კედლების უჯრედების მემბრანის ცილებთან წარმოქმნის ქიმიურ კავშირებს. სწორედ, ეს კრიტერიუმი წარმოადგენს მკურნალობის ადექვატურობის მახასიათებელს.

ზემოთ აღინიშნა, რომ გლიკოზირებული ჰემოგლობინის რაოდენობა არის დიაბეტის გართულების რისკის მაჩვენებელი. თუ, მკურნალობის შედეგად, დიაბეტის II ფორმით დაავადებული ავადმყოფის სისხლში მიღწეული იქნა შემდეგი შედეგი _ გლუკოზის მაჩვენებელი – უზმოზე 6,1 მმოლ/ლ-ზე დაბალი, ჭამის შემდეგ_7,5 მმოლ/ლ-ზე ქვემოთ, გლიკოზირებული ჰემოგლობინის რაოდენობა 6,5%-ზე დაბალი, მაშინ რისკი მიკროანგიოპათიის (წვრილი სისხლძარღვების დაზიანება) განვითარებისა ნაკლებია. შეიძლება ითქვას, რომ უახლოესი 10-15 წლის მანზილზე ავადმყოფს არ ემუქრება მხედველობის დაკარგვა, ქვედა კიდურების ამპუტაცია და მთელი რიგი სხვა პრობლემები.

მედიკამენტებისადმი მოთხოვმილების შემცირება
მედიკამენტებისადმი მოთხოვნილება გამოითვალეს პროცენტებით და კათოლიტით მკურნალობის დაწყებამდე არსებული დოზა მიჩნეული იქნა 100%-ად. `ცოცხალი წყლის~ მიღების ფონზე, შესაძლებელი გახდა წამლების დოზების შემცირება 35%-მდე I ფორმის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში, ხოლო II ფორმის დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში_70%-მდე.Eეს მონაცემები ადასტურებს იმას, რომ კათოლიტით მკურნალობის შედეგად უმჯობესდება ურთიერთქმედება უჯრედის მემბრანასა და ინსულინს შორის. იზრდება ინსულინის გამომუშავება დიაბეტის II ფორმით დაავადებულ ავადმყოფებში. ძნელი ასახსნელია როგორ გახდა შესაძლებელი მსგავსი ეფექტის მიღწევა დიაბეტის I ფორმით დაავადებულ პაციენტებში, რადგანაც ითვლება, რომ ინსულინდამოკიდებულ ავადმყოფებში ბეტა-უჯრედები განადგურებულია და ინსულინის გამომუშავება არ ხდება. თუმცა, კლინიკურმა გამოკვლევებმა და იაპონელი მეცნიერების ექსპერიმენტალურმა მონაცემებმა დაადგინა, რომ კათოლიტით მკურნალობისას შესაძლებელია ასეთი შედეგის მიღება.

ქოლესტერინის დონე
ქოლესტერინი_ეს არის ბუნებრივი ლიპიდები, რომელიც შედის ყველა ცხოველური უჯრედის მემბრანის შემადგენლობაში. Qქოლესტერინის 80% გამომუშავდება ორგანიზმის (ღვიძლის, ნაწლავების, თირკმელების, თირკმელზედა ჯირკვლების, სასქესო ორგანოების) მიერ. დანარჩენი 20% ორგანიზმს საკვებით მიეწოდება. მასობრივი ანტირეკლამის გამო, ბევრს ექმნება წარმოდგენა ქოლესტერინზე_როგორც ორგანიზმისათვის მავნე ნივთიერებაზე. სინამდვილეში, სრულებით არ არის ასე. Qქოლესტერინი ასრულებს ბევრ მნიშვნელოვან ფუნქციას, მათ შორის _ განაპირობებს უჯრედის მემბრანის მდგრადობას და სტაბილურობას, იგი აუცილებელია ვიტამინ D-ს სინთეზისათვის, ასევე მონაწილეობს ბევრი ჰორმონის (ალდოსტერონი, ტესტოსტერონი, ესტროგენები, პროგესტერონი, კორტიზოლა, კორტიზონა) სინთეზში. ბოლო პერიოდში აღმოჩენილი იქნა ქოლესტერინის მნიშვნელოვანი როლი, როგორც კიბოსაგან თავის დაცვის საშუალება. ქოლესტერინი მონაწილეობს თავის ტვინისა და იმუნური სისტემის ნორმალურ ფუნქციონირებაში. დადგინდა, რომ ქოლესტერინი არ ითვლება ათეროსკლეროზის გამომწვევ აუცილებელ პირობად. სამაგიეროდ, აღმოჩენილი იქნა უამრავი დამადასტურებელი ფაქტი იმისა, რომ ქოლესტერინის დონის დამწევი პრეპარატების მიღებისას, იზრდება კიბოსა და ფსიქიური დაავადებების წარმოშობის ალბათობა. მნიშვნელოვანია სისხლში ქოლესტერინის ნორმალური დოზის შენარჩუნება. აგრეთვე, ანგარიშგასაწევია ე.წ. `კარგი~ქოლესტერინის (მაღალი სიმკვრივის) და `ცუდი~ ქოლესტერინის (დაბალი სიმკვრივის) რაოდენობათა დარეგულირება. სიმკვრივე დამოკიდებულია ცილაზე, რომელშიც `შეფუთულია~ ქოლესტერინი. რადგან ქოლესტერინი, სხვა ცხიმების მსგავსად, არ იხსნება წყალში (სისხლში) და ვერ გადაადგილდება, ორგანიზმი `ფუთავს~ მას პროტეინის გარსში (ცილაში). წარმოიქმნება ლიპოპროტეიდული კომპლექსი და ასეთი სახით ხდება მისი ტრანსპორტირება ორგანიზმში. ზემოთ აღნიშნულ ცილა_გადამტანზე არის დამოკიდებული, წარმოქმნის ქოლესტერინი ათეროსკლეროზულ ნადებს, თუ ნორმალურად ტრანსპორტირდება ღვიძლში და იქ მოხდება მისი გადამუშავება. არსებობს რამდენიმე სახის ცილა_გადამტანი, რომლებიც განხვავდებიან მოლეკულური მასითა და ქოლესტერინის ხსნადობის დონით (ანუ ცილის უნარით მოახდინოს ქოლესტერინის კრისტალების განთავისუფლება). ცილა_გადამტანები არსებობს მაღალმოლეკულური_ `კარგი~და დაბალმოლეკულური_`ცუდები~, ასევე ძალიან _დაბალმოლეკულური. მაღალმოლეკულური ლიპოპროტეიდები (კარგები) ადვილად ხსნადია და ადვილად გამოყოფენ ქოლესტერინს ნარჩენების სახით. ამიტომ ისინი იცავენ სისხლძარღვებს ათეროსკლეროზული ცვლილებებისაგან (ე.ი. წარმოადგენენ ანტიათეროგენულებს). ანტიათეროგენულ ლიპოპროტეიდებს გადააქვს ქოლესტერინი პერიფერიული ქსოვილებიდან ღვიძლში შემდგომი გადამუშავებისათვის. ბოლოს ისინი გამოიყოფა ორგანიზმიდან ნაღვლის მჟავების სახით. რაც უფრო მაღალია ორგანიზმში მაღალმოლეკულური ლიპოპროტეიდების შემცველობა, მით უფრო კარგია ორგანიზმისათვის. დაბალმოლეკულური ლიპოპროტეიდები (ცუდები) ცუდად ხსნადია და გამოყოფენ ქოლესტერინს კრისტალური სახით. ამავე დროს წარმოქმნიან სისხლძარღვებში ათეროსკლეროზულ ფოლაქებს, რის გამოც იზრდება ინფაქტის, ინსულტის და სხვა გულ_სისხლძარღვთა დაავადებების რისკი. დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების კონცენტრაციის შემცირება წარმოადგენს მნიშვნელოვან ფაქტორს დიაბეტიანი ავადმყოფის მდგომარეობის გაუმჯობესებისა. იდეალუი მდგომარეობაა, როცა `ცუდი~, დაბალმოლეკულური ლიპოპროტეიდების შემცველობა დიაბეტიანი ავადმყოფის ორგანიზმში 70მგ/დლ-ზე დაბალია. ამავე დროს უნდა აღინიშნოს, რომ ასეთი დონე, მოზრდილი ადამიანის ორგანოზმში, იშვიათად მიიღწევა. უფრო ხშირად, მიღწეული ნორმალური შედეგი არის 100მლ/დლ-ის ქვევით. Kკონკრეტულად მამაკაცებისათვის _ 2,25-4,82 მმოლ/ლ, ქალებისათვის _ 1,92-4,51 მმოლ/ლ.

არტერიული წნევის ცვლილება
არტერიული ჰიპერტონიით დაავადებულია დიაბეტიანი ავადმყოფების 70-80%-მდე Dდა პირიქით, ჰიპერტონის 60%-ზე მეტი იძლევა ჰიპერინსულინიზმისა და ინსულინისადმი რეზისტენტულობის შედეგს ჰიპერტონიისა და დიაბეტის თანხვედრა ძალიან საშიშია, რადგან გულ-სისხლძარღვთა გართულებებით, პირველ რიგში, ინსულტითა და მიოკარდიუმის ინფაქტით, ავადმყოფი ლეტალური შედეგისაკენ მიყავს. არტერიული წნევა არის მაჩვენებელი იმ ძალისა, რომლითაც სისხლის ნაკადი ზემოქმედებს აორტის კედლებზე. Mმომატებული სისხლის წნევა ნიშნავს, რომ გული მუშაობს დიდი დატვირთვით, ვიდრე ჩვეულებრივ. Aამ დროს აორტა განიცდის მაქსიმალურ დაძაბულობას და რისკი გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებისა დიდია. დიაბეტიანი ავადმყოფისათვის აუცილებელია შეინარჩუნოს წნევა 120-130/80-85 მმ ვცწ. სვტ. სტატისტიკით დადგენილია, რომ არტერიული წნევის ამ დონეზე შენარჩუნება იძლევა შანსს სიცოცხლის გახანგრძლივებისა.

როგორ იცვლება დიაბეტიანი ავადმყოფების მდგომარეობა მიკროელემენტებით გამდიდრებული ცოცხალი წყლის მიღების შემთხვევაში
I და II ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებს, რომლებიც ღებულობდნენ მიკროელემენტებით გამდიდრებულ `ცოცხალ წყალს,~ რამდენიმე დღის შემდეგ აღენიშნებოდათ მდგომარეობის საგრძნობი გაუმჯობესება (გაქრა ზოგადი სისუსტე, ამაღლდა შრომისუნარიანობა). განსაკუთრებით საგრძნობი იყო მდგომარეობის გაუმჯობესება ავადმყოფებში, რომელთაც აღენიშნებოდათ კიდურებში მგრძნობელობის დაქვეითება, ფეხის კუნთების ტკივილი და გაძნელებული გადაადგილება. უკვე ორი კვირის შემდეგ ამ ავადმყოფებს გაუქრათ ფეხების ტკივილი და პარასტეზია, ასევე გაქრა ღამით წვივის კუნთების კრუნჩხვები.

გლუკოზის დონის შემცირება II ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში
II ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში, გლუკოზის დონის ცვლილება შეამჩნიეს, კათოლიტით მკურნალობის დაწყებიდან, ორი კვირის შემდეგ. შემოწმებული იქნა სისხლში გლუკოზის რაოდენობა მკურნალობის დაწყებამდე, მკურნალობის დაწყებიდან ორი კვირის შემდეგ, მკურნალობის დამთავრებიდან ერთი თვის შემდეგ. შემოწმება ხდებოდა ნახევარი წლის მანძილზე ყოველთვიურად. ჩვეულებრივ, ერთი თვის მკურნალობისას მიღწეული შედეგი გრძელდებოდა 5-6 თვე, შემდეგ გლუკოზის რაოდენობა სოსხლში მცირედი რაოდენობით იწყებდა მომატებას. მიკროელემენტებით გამდიდრებული კათოლიტით მკურნალობის 4-6 კვირის შემდეგ, შეინიშნება გლუკოზის საწყისი საშუალო დონის (175 მგ/დლ) შემცირება:

ზემოთ მოყვანილი ციფრები ნიშნავს, რომ თუ დიაბეტიან ავადმყოფს, მკურნალობის დაწყებამდე, აღენიშნებოდათ სისხლში გლუკოზის შემცველობა 175 მგ/ლ, კათოლიტით მკურნალობის დაწყების სამი თვის შემდეგ გლუკოზის საშუალო მაჩვენებელი მერყეობდა ნორმის ფარგლებში ან მცირედით აჭარბებდა ზედა ზღვრულ მაჩვენებელს. Uუნდა აღინიშნოს, რომ ეს ცვლილებები მიმდინარეობდა მედიკამენტოზური თერაპიის შემცირების ფონზე. რაც შეეხება საკონტროლო ჯგუფის ავადმყოფებს, რომლებსაც მხოლოდ ტრადიციული მეთოდებით მკურნალობდნენ, გლუკოზის დონის შემცირება არ აღენიშნათ. პაციენტებში, რომლებიც ღებულობდნენე მხოლოდ `ცოცხალ წყალს~ მიკროელემენტების დამატების გარეშე, ასევე მოხდა გლუკოზის დონის შემცირება, თუმცა ეფექტი იყო შედარებით სუსტი და არცთუ ისეთი ხანგრძლივი. გლუკოზის დონის დაწევა შეამჩნიეს მხოლოდ კათოლიტის მიღებიდან ოთხი კვირის შემდეგ ( 11%-მდე). 2-3 კვირის შემდეგ კი_შაქრის დონე სისხლში პირვანდელ დონეს დაუბრუნდა.

გლუკოზის დონის შემცირება I ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში
I ტიპის დიაბეტი გაცილებით იშვიათად გვხვდება, ვიდრე II ტიპის დიაბეტი. I ტიპის დიაბეტით დაავადებული ადამიანები შეადგენენ დიაბეტიანი ავადმყოფების 10%-ს. Mმკურნალობის შედეგად, პირველი ტიპის დიაბეტიკებს, ასევე, აღენიშნათ გლუკოზის დონის შემცირება უზმოზე, თუმცა მდგომარეობის გაუმჯობესების მიღწევა შესაძლებელი გახდა მკურნალობის დაწყებიდან ორი კვირის შემდეგ. უნდა ითქვას, რომ საერთო ჯამში, მკურნალობის შედეგად, სისხლში გლუკოზის დონის მაჩვენებელი ამ ავადმყოფებში უკეთესი იყო, ვიდრე II ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში. კათოლიტით მკურნალობის დაწყებიდან სისხლში გლუკოზის საშუალო დონე 143,5 მგ/ლ იცვლებოდა შემდეგნაირად:

აქედან გამომდინარე, მიკროელემენტებით გამდიდრებული კათოლიტით მკურნალობის დაწყებიდან ორი კვირის შემდეგ, მკურნალობამდე არსებული გლუკოზის საშუალო დონე 143,5მგ/ლ, ნორმალიზდება და მერყეობს ნორმის ფარგლებში ოთხი თვის განმავლობაში მკურნალობის დამთავრების შემდეგაც. ავადმყოფებს, რომლებიც ღებულობდნენ მხოლოდ `ცოცხალ წყალს~ მიკროელემენტების გარეშე, ასევე აღენიშნებოდათ შაქრის დონის დაწევა, მაგრამ არა ასეთი საგრძნობი ეფექტით და არცთუ ხანგრძლივი დროით.

გლიკოზირებული ჰემოგლობინის (HbA1c) მაჩვენებლის შემცირება სისხლში II ტიპის დიაბეტიან ავადმყოფებში
II ტიპის დიაბეტით დაავადებული ავადმყოფები ღებულობდნენ მიკროელემენტებით გამდიდრებულ კათოლიტს ტრადიციულ მკურნალობასთან ერთად. მოხდა მათ სისხლში გლიკოზირებული ჰემოგლობინის დონის დაწევა მაქსიმალური დოზით მკურნალობის დამთავრებიდან, უკვე ერთი თვის შემდეგ. უნდა აღინიშნოს, რომ დაბალი დონის შენარჩუნება შესაძლებელი გახდა რამოდენიმე თვის მანძილზე მკურნალობის დამთავრების შემდეგაც:

ყოველივე ზემოთ აღნიშნული ნიშნავს, რომ ავადმყოფებში, რომლებიც 4-6 კვირის განმავლობაში ღებულობდნენ მიკროელემენტებით გამდიდრებულ `ცოცხალ წყალს~, ორჯერ არის შემცირებული გართულებების რისკი. გამოთვლილია, რომ კათოლიტის ზემოქმედების შედეგად, სისხლში გლიკოზირებული ჰემოგლობინის დონის შემცირება 0,9%-ით, იწვევს გართულებების რისკის დონის შემცირებას:

იმ საკონტროლო ჯგუფის პაციენტებს, რომელთა მკურნალობდნენ მხოლოდ ტრადიციული მეთოდებით, გლიკოზირებული ჰემოგლობინის დონის დაწევა არ აღენიშნათ. პაციენტებს, რომლებიც სვავდნენ მხოლოდ `ცოცხალ წყალს~ მიკროელემენტების გარეშე, ასევე არ აღენიშნათ გლიკოზირებული ჰემოგლიბინის დონის გაუმჯობესება.

გლიკოზირებული ჰემოგლობინის (HbA1c) მაჩვენებლის შემცირება სისხლში I ტიპის დიაბეტიან ავადმყოფებში
ამ ტიპის პაციენტებს ტრადიციულ მეთოდებთან ერთად მკურნალობდნენ მიკროელემენტებით გამდიდრებული კათოლიტით. მკურნალობის ამ მეთოდით მიღწეული იქნა გლიკოზირებული ჰემოგლობინის დონის მნიშვნელოვანი შემცირება, განსაკუთრებით მკურნალობის დამთავრებიდან ორი თვის შემდეგ:

საკონტროლო ჯგუფის პაციენტებში, რომელთაც მკურნალობდნენ მხოლოდ ტრადიციული მეთოდებით, გლიკოზირებული ჰემოგლობინის დონის დაწევა არ აღინისნება. ასევე არ შეიმჩნეოდა ცვლილებები ავადმყოფებში, რომელთაც მკურნალობდნენ კათოლიტით მიკროელემენტების გარეშე.

ინსულინოტერაპიისადმი მოთხოვნილების შემცირება II ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში
ავადმყოფებში, რომლებიც 4-6 კვირის განმვლობაში ღებულობდნენ მიკროელემენტებით გამდიდრებულ კათოლიტს, შეიმჩნეოდა ინსულინოთერაპიისადმი მოთხოვნილების შემცირება. ეს ნიშნავს, რომ კათოლიტისა და გააქტიურებული მიკროელემენტების დახმარებით მოხდა ერთის მხრივ ინსულინის პროდუქტიულობის გაზრდა, ხოლო მეორეს მხრივ კი _ ორგანიზმის უჯრედების მგრძნობელობის მომატება ინსულინისადმი. ამის მტკიცების საფუძველს იძლევა არა მარტო კლინიკური გამოკვლევები, არამედ იაპონელი მეცნიერების ექსპერიმენტების მონაცემებიც. უნდა აღინიშნოს, რომ ინსულინისადმი მითხოვნილების შემცირება, დადებითად აისახა დიაბეტიკისათვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვან, სისხლის ყველა მაჩვენებლის გაუმჯობესებაზე. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებს ინსულინის მოთხოვნილება შეუმცირდათ მკურნალობის დაწყებიდან:

მიკროელემენტებით გამდიდრებული კათოლიტით მკურნალობის ერთი თვე საკმარისი აღმოჩნდა იმისათვის, რომ ავადმყოფისათვის შეემცირებინათ ინსულინის რაოდენობა თითქმის ორჯერ 5-6 თვის მანძილზე. რაც შეეხება ავადმყოფებს, რომლებიც ღებულობდნენ მხოლოდ კათოლიტს მიკროელემენტების გარეშე, მათაც შეუმცირეს ინექციები და გაუმჯობესდათ ანალიზები. განმეორებითი მკურნალობის შემდეგ, რომლის დროსაც ღებულობდნენ კათოლიტს მიკროელემენტებით, უმეტესი მათგანი გადავიდა აბებით მკურნალობაზე.

ინსულინოტერაპიისადმი მოთხოვნილების შემცირება I ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში
ზოგადად ცნობილია, რომ ამ ტიპის დიაბეტიკებს, მკურნალობის პერიოდში, ნაცვლად ინსულინის დოზის შემცირებისა, უმატებენ ინსულინის რაოდენობას. მიკროელემენტებით გამდიდრებული კათოლიტით მკურნალობის შედეგად კი _ I ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებს საგრძნობლად შეუმცირდათ ინსულინის ინექციების რაოდენობა. ეს ნიშნავს, რომ დიაბეტიანი ავადმყოფის ორგანიზმმა თვითონ დაიწყო ინსულინის გამომუშავება. ეს საკმაოდ თამამი განცხადება გამყარებული უნდა იყოს კლინიკური და ექსპერიმენტული გამოკვლევებით. ასეთი მტკიცებულებები მოპოვებული იქნა იაპონელი მეცნიერების მიერ ჩატარებული გამოკვლევების შედეგად. მათმა ექსპერიმენტებმა დაადასტურა `ცოცხალი წყლის~ ეფექტურობა I ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში. მოხდა ინსულინის გამომუშავების ინტენსივობის მომატება და სისხლში გლუკოზის დონის შემცირება. არსებობს თეორია ამ ტიპის დიაბეტიანი ავადმყოფების ორგანიზმში ე.წ. `მიძინებული ბეტა-უჯრედების~არსებობის შესახებ. ზემოთ აღნიშნული მკურნალობის შედეგად მოხდა ამ მიძინებული უჯრედების გააქტიურება. გამომდინარე იქიდან, რომ ორგანიზმში შეჰყავთ გააქტიურებული ხსნარი, რომელიც ცვლის უჯრედის რედოქს-სტატუსს, ხდება ბეტა-უჯრედების გადასვლა აქტიურ მდგომარეობაში, რაც თავის მხრივ უზრუნველყოფს ინსულინის გამომუშავებას. ცხადია, ეს იწვევს ინსულინოთერაპიისადმი მოთხოვნილების დაქვეითებას:

ქოლესტერინის საერთო რაოდენობა სისხლში, ნორმალურ შემთხვევაში, არ უნდა აღემატებოდეს 200 მგ/ლ. მიუხედავად იმისა, რომ ბოლო დროს აღიარებული იქნა ქოლესტერინის მნიშვნელოვანი როლი ორგანიზმისათვის, დიაბეტიანი ავადმყოფებში ქოლესტერინის დონის მომატება წარმოადგენს მაღალ რისკს გულ_სისხლძარღვთა დაავადებების განვითარებისათვის. Aამიტომ ასეთი ავადმყოფები სისტემატიურად უნდა აკონტროლებდნენ ქოლესტერინის შემცველობას და მომატების შემთხვევაში, სასურველია, მოხდეს დონის დაწევა არა მედიკამენტებით, არამედ დიეტით, `ცოცხალი წყლით~, სამკურნალო ბალახებითა და სხვა საშუალებებით. კათოლიტით მკურნალობის გამოხმაურება, II ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში, ქვემოთ არის მოყვანილი. Mმკურნალობის დაწყებამდე ქოლესტერინის დონე მომატებული იყო და შეადგენდა, საშუალოდ, 236 მგ/ლ. მიკროელემენტებით გამდიდრებული `ცოცხალი წყლით~ მკურნალობის დაწყების შემდეგ ქოლესტერინის დონემ თანდათან დაიწია და პირველი ორი თვის მანძილზე ნორმას მიუახლოვდა. შემდეგი ოთხი თვის განმავლობაში ორგანიზმმა შეინარჩუნა ქოლესტერინის დაბალი მაჩვენებელი. იმ ავადმყოფებს, რომლებსაც მხოლოდ ტრადიციული მეთოდებით მკურნალობდნენ, სისხლში ქოლესტერინის რაოდენობის შემცირება არ აღენიშნათ. რაც შეეხება ავადმყოფთა ჯგუფს, რომლებიც ღებულობდნენ კათოლიტს მიკროელემენტების გარეშე, მათ სისხლშიც ასევე დაიწია ქოლესტერინის დონემ. საკმაოდ საგრძნობი ეფექტი ქონდა მიკროელემენტებით გამდიდრებული კათოლიტით მკურნალობას I ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში. თუმცა, ქოლესტერინის საწყისი საშუალო დონე ამ ავადმყოფებში იყო 219,5 მგ/ლ-ის ტოლი. ერთთვიანი მკურნალობის შემდეგ ავადმყოფებს აკვირდებოდნენ 6 თვის განმავლობაში. ამ დროის მანძილზე სისხლში ქოლესტერინის დონე ნორმის ფარგლებში შენარჩუნდა. იდენტური შედეგი მიიღეს სუფთა კათოლიტით (მიკროელემენტების გარეშე) მკურნალობისას. `ცოცხალი წყლით~ მკურნალობამ შესამჩნევი ზეგავლენა მოახდინა ე.წ. `ცუდი~ ქოლესტერინის (LDL) დონის შემცირებაზე. ამ ტიპის ლიპოპროტეიდების (დაბალმოლეკულური) რაოდენობის შემცირება დიაბეტიან ავადმყოფებში, მდგომარეობის გაუმჯობესების მნიშვნელოვანი მაჩვენებელია. კათოლიტის საშუალებით შესაძლებელი გახდა `ცუდი~ ქოლესტერინის დონის დაწევა, როგორც I ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში, ასევე II ტიპის დიაბეტიკებში. Aაქვე უნდა აღინიშნოს, რომ კათოლიტით ერთთვიანი მკურნალობის შემდეგ, მიღწეული დადებითი ეფექტი გრძელდებოდა 6 თვის მანძილზე. კათოლიტმა პოზიტიური გავლენა მოახდინა ე.წ. `კარგი~ ქოლესტერინის მაჩვენებელზეც, შეძლო რა ორივე ტიპის დიაბეტიან ავადმყოფებში მისი დონის მომატება. ნორმალური მაჩვენებელი მაღალმოლეკულური ლიპოპროტეიდებისა ადამინის ორგანიზმში უნდა იყოს 40 მლ/ლ-ზე მაღალი.

არტერიული წნევის დარეგულირება
არტერიული ჰიპერტონიისა და შაქრიანი დიაბეტის თანხვედრა ძალიან სახიფათოა, რადგან დიდია ალბათობა სწრაფად პროგრესირებადი გულ-სისხლძარღვთა დაავადებათა განვითარებისა. გართულებები ერთნაირია როგორც ჰიპერტონიკებისათვის, ასევე დიაბეტიანებისათვისაც, რამეთუ დაავადებისათვის სამიზნე ორგანოებს, ორივე შემთხვევაში, წარმოადგენს _ გული, ცენტრალური ნერვული სისტემა, თირკმელები, სისხლძარღვები. Dდაკვირვების შედეგად შემჩნეული იქნა არტერიული წნევის დაწევა დიაბეტიან ავადმყოფებში, რომლებიც სვავდნენ მიკროელემენტებით გამდიდრებულ `ცოცხალ წყალს.~ როგორც ზემოთ ავღნიშნეთ, დაკვირვება მიმდინარეობდა ავადმყობთა რამოდენიმე საკონტროლო ჯგუფზე. II ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყობთა შორის აღირიცხა 36% პაციენტებისა, რომლებიც უჩიოდნენ არტერიულ ჰიპერტონიას. საკონტროლო ჯგუფში, სადაც იყვნენ I ტიპის დიაბეტიანი ავადმყოფები კი _ 22% ჰიპერტონიკი. სამკურნალო კურსის გავლის შემდეგ 87%-ს II ტიპის დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში და 50%-ს I ტიპის დიაბეტით დაავადებულთა შორის, აღენიშნათ არტერიული წნევის ნორმალიზება, რამაც საშუალება მისცა ექიმებს შეემცირებინათ ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები. უნდა აღინიშნოს, რომ კათოლიტი ეფექტურად არეგულირებს არტერიულ წნევას არა მარტო შაქრიანი დიაბეტის დროს, არამედ გულ-სისხლძარღვთა სხვადასხვა პათოლოგიების დროსაც. დასკვნის სახით შეიძლება ჩამოვაყალიბოთ შემდეგი: 30 პაციენტიდან, რომელიც ღებულობდა კათოლიტს მიკროელემენტებით, ყოველი 4-5 ადამიანი ინსულინის ინექციებიდან გადავიდა აბებით მკურნალობაზე. დანარჩენმა შეამცირა ინსულინოთერაპია 20-70%-მდე. Aამავე დროს აღენიშნებოდათ ზოგადი მდგომარეობის გაუმჯობესება. პრაქტიკულად ყველა პაციენტის სისხლის ანალიზის მაჩვენებელი ნორმის ფარგლებში მერყეობდა, აღინიშნებოდა: სისხლში გლუკოზის დონის შემცირება, გლიკოზირებული ჰემოგლობინის რაოდენობის, საერთო და `ცუდი~ქოლესტერინის შემცირება და `კარგი~ ქოლესტერინის რაოდენობის მომატება. მკურნალობის ეფექტურობის შესაფასებლად უნდა აღინიშნოს შემდეგი მოვლენები: მაღალი არტერიული წნევის ნორმალიზება, ლიბიდოსა და სექსუალური ფუნქციის მომატება (მამაკაცებში), ქვედა კიდურების კუნთებში ტკივილის გაქრობა, ღვიძლის ფუნქციის გაუმჯობესება.

შაქრიანი დიაბეტის სამკურნალოდ გამოყენებული მაკრო და მიკროელემენტები
ზემოთ მოყვანილი ფაქტები ადასტურებს, რომ კათოლიტის ჰიპოგლიკემიური ეფექტი მნიშვნელოვნად უკავშირდება მასში არსებულ მაკრო- და მიკროელემენტებს. ჩვეულებრივი კათოლიტი, რომელიც დამზადებულია უბრალო ონკანის წყალზე, არ აღმოჩნდა საკმარისად ეფექტური ნახშირწყლოვანი ცვლის დასარეგულირებლად. სამაგიეროდ, მოახდინა ქოლესტერინის დონის შემცირება და სხვა ლიპიდოვანი ცვლის მოწესრიგება. მეორეს მხრივ, მიკროელემენტების (რომლებიც არ იმყოფებიან გააქტიურებულ მდგომარეობაში) წყალხსნარი არ ხასიათდება სამკურნალო თვისებებით. ქვემოთ მოყვანილია ინფორმაცია იმ მაკრო- და მიკროელემენტების შესახებ, რომლებიც გავლენას ახდენენ შაქრიანი დიაბეტის მიმდინარეობაზე. გამოვყოფთ ყველაზე მთავარს მათ შორის.

მაკროელემენტები
მაკროელემენტები _ ეს არის მინერალები, რომელთა შემცველობაც ადამიანის ორგანიზმში უნდა იყოს 25 გრ-დან 1კგ-მდე. მათ მიეკუთვნება: ნატრიუმი, ქლორი, კალიუმი, ფოსფორი, მაგნიუმი, კალციუმი, გოგირდი.

მიკროელემენტები
მიკროელემენტები _ ეს არის მინერალები, რომელთა შემცველობაც ადამიანის ორგანიზმში არის 0,015გრ-ზე ნაკლები. მათ მიეკუთვნება: მანგანუმი, სპილემძი, მოლიბდენი, ნიკელი, ვანადიუმი, კალა, სილიციუმი, ბორი, კობალტი, ფტორი, რკინა, ცინკი, სელენიუმი.

კალციუმი
ორგანიზმში კალციუმის შემცველობა უნდა იყოს 1200 გრ. მისი რაოდენობის 99% ლოკალიზებულია ადამიანის ძვლებში. ყოველდღიურად, ძვლოვანი ქსოვილიდან გამოიდევნება 700 მგრ კალციუმი და ამავე რაოდემობის აღდგენა უნდა მოხდეს. ძვლოვანი ქსოვილი წარმოადგენს მინერალების (ტუტეების) მარაგს ადამიანის ორგანიზმში. აციდოზის დროს, რომელიც ყოველთვის თან ახლავს დიაბეტს, ორგანიზმი საჭიროებს დიდი რაოდენობით ტუტე-მარაგს, რათა აწარმოოს ნეიტრალიზაციის რეაქციები მაღალი მჟავიანობის ქსოვილებში. Aსწორედ, ძვლოვანი ქსოვილი ამარაგებს ორგანიზმს კალციუმითა და ფოსფორით. კალციუმი _ უპირველესია მინერალებს შორის, რომელიც ებრძვის მჟავეებს. ამიტომ, რაც უფრო ნაკლებია ადამიანის კვების რაციონში მჟავიანობის წარმომქმნელი პროდუქტები, მით უფრო ჯანმრთელია კბილები და ძვლოვანი სისტემა. კალციუმი ახდენს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის გაჯანსაღებას, რამეთუ მისი საშუალებით ხორციელდება ქოლესტერინის დონის დაწევა, უზრუნველყოფს სტაბილურ ძილს. Kკალციუმის დეფიციტს უკავშირებენ უამინდობისას ძვლების ტკივილს, რადგანაც ატმოსფერული წნევის დაწევის დროს ხდება კალციუმის ინტენსიური გამოდევნა ორგანიზმიდან, რაც იწვევს ჩივილებს, განსაკუთრებით ხანდაზმულ ადამიანებში.

კალიუმი
შეუცვლელი მაკროელემენტია ყოველი ცოცხალი უჯრედის ნორმალური ფუნქციონირებისა და ცხოველმყოფელობისათვის. Uუჯრედული წონასწორობის შენარჩუნება ხდება სწორედ კალიუმსა და სხვა ელექტროლიტებს შორის ბალანსის შენარჩუნებით. ორგანიზმში კალიუმის დეფიციტი შეიძლება გამოწვეული იყოს არა მარტო რაციონის დარღვევით, არამედ გარკვეული დაავადებით, ან დაავადების მკურნალობით. ნორმალური რაოდენობით კალიუმის მიღებით ხდება არტერიული წნევის დარეგულირება. კალიუმი იმდენად მჭიდროდ არის დაკავშირებული გულთან, რომ სისხლში მისი შემცველობის მაჩვენებელის დადგენა საშუალებას აძლევს ექიმებს წინასწარ მოახდინონ გულის რითმის დარღვევის დიაგნოსტიკა.

მარგანეცი (ასპარტატი)
მარგანეცი აუცილებელია იმისათვის, რომ ორგანიზმმა შეძლოს ბუნებრივი ინსულინის სინთეზი. ეს უკანასკნელი კი, თავის მხრივ აწესრიგებს შაქრის დონეს ორგანიზმში. მისი საშუალებით მცირდება ათეროსკლეროზის განვითარების რისკი _ ამაგრებს რა არტერიების ქსოვილს, უზრუნველყოფს არტერიების კედლების მდგრადობას სკლეროზული ფოლაქებისადმი, მაგნიუმთან ერთად ახორციელებს ქოლესტერინისა და ტრიგლიცერიდების დონის ნორმალიზებას, ახდენს `ცუდი~ ქოლესტერინის სტაბილირებას. მარგანეცი _ მეტად მნიშვნელოვანი მიკროელემენტია უჯრედების დასაცავად. მისი კონცენტრაცია ორგანიზმში ძალზე მცირეა. მიუხედავად ამისა ჩვენი ყოველდღიური რაციონი, ხშირად, ვერ უზრუნველყოფს ადამიანის ორგანიზმს ასეთი მცირე რაოდენობითაც კი.

ქრომი
ადამიანის ორგანიზმი შეიცავს მცირე რაოდენობით ქრომს (საშუალოდ 5მგ-ს, ეს რაოდენობა დაახლოვებით 100-ჯერ ცოტაა ვიდრე რკინისა და ცინკის შემცველობა). Oორგანიზმი ქრომს ითვისებს საკვების საშუალებით _ არაორგანული ნაერთებიდან 0,5-0,7%-ს, ხოლო ორგანული ნივთიერებებიდან კი _ 25%-ს. ქრომის დეფიციტმა, დიაბეტიან ავადმყოფში, შეიძლება გამოიწვიოს ტკივილი და მგრძნიბელობის დაქვეითება კიდურებში, რადგანაც ირღვევა სისხლის მიმოქცევა მცირეკალიბრიან სისხლძარღვებსა და კაპილარებში. ქრომი ახდენს ინსულინის გამოყოფის სტიმულირებას. თუ ორგანიზმში ქრომის რაოდენობა ნორმალურია, მაშინ ორგანიზმს სჭირდება შედარებით ნაკლები რაოდენობით ინსულინი. საინტერესოა, რომ ქრომის ნაკლოვანების შემთხვევაში, იზრდება ადამიანის მოთხოვნილება ტკბილეულისადმი, მაგრამ რაც უფრო მეტ შაქარს ღებულობს ორგანიზმი, მით ყფრო კლებულობს მასში ქრომის შემცველობა.

სელენიუმი
სელენიუმის დეფიციტი ამცირებს კუჭქვეშა ჯირკვლის აქტიურობას, რაც თავის მრივ წარმოადგენს დიაბეტის ჩამოყალიბების მნიშვნელოვან პირობას. დიაბეტის მკურნალობისას აუცილებელია სელენიუმის შემცველი პრეპარატების მიღება. სელენიუმი შედის ძლიერი ანტიოქსიდატური ფერმენტის _ გლუტამინ-პეროქსიდაზას შემადგენლობაში.

ცინკი
ცინკი აუცილებელი ელემენტია ინსულინისა და ზოგიერთი საჭმლის მომნელებელი ფერმენტის სინთეზისა და წარმოებისათვის. ცინკის დეფიციტს მივყავართ მძიმე შედეგებამდე, როგორიცაა: შიზოფრენია და ფსიქიური აშლილობა, დიაბეტი, პროსტატის ადენომა, კატარაქტა, გულის დაავადებები, ტვინისა და ნერვული სისტემის დაზიანება, იმუნური სისტემისა და საჭმლის მონელების დარღვევა, კვებითი ალერგიები, წყლულობანი დაავადებები. ცინკის ნაკლოვანების დროს ხდება ორგანიზმში ტოქსიური მეტალების დაგროვება, ირღვევა ჭრილობების შეხორცების პროცესი, შეიძლება განვითარდეს ოსტეოპოროზი, კანის დაავადებები, დაღლილობა და მადის დაქვეითება, სმენის დარღვევა, შეინიშნება სისხლში შაქრის შემცველობის დისბალანსი. ცინკს და კალციუმს `არ უყვართ~ ერთმანეთი _ კალციუმის მიღების დროს ცინკის დონის დაწევა ხდება, თითქმის, 50%-ით. ცინკი შედის ანტიოქსიდანტური ფერმენტის შემადგენლობაში. ცინკი აქტიურად გამოიდევნება ორგანიზმიდან სტრესების დროს, აგრეთვე შხამიანი მეტალების, პესტიციდებისა და სხვა გარემოს დამაბინძურებელთა ზემოქმედების შედეგად.

მაგნიუმი
მოზრდილი ადამიანის ორგანიზმი შეიცავს 25გრ მაგნიუმს. მაგნიუმი ააქტიურებს 300-ზე მეტ ფერმენტს, რომლებიც მონაწილეობენ ნახშირწყლოვან ცვლაში. მაგნიუმი აქტიურად მონაწილეობს ინსულინის წარმოების, მისი შებოჭვისა და აქტივაციის პროცესში. Eეს უკანასკნელი კი გამოიყენება გლუკოზის გადამუშავების პროცესში. მაგნიუმი ყველაზე მნიშვნელოვანი ელემენტია გულისათვის და განსაკუთრებით კი ადამიანებისათვის, რომლთაც აქვთ გულ-სისხლძარღვთა დაავადებები. რაციონში მაგნიუმის შეტანისთანავე ავადმყოფებს აღენიშნებათ გულის რითმისა და სისხლის მიმოქცევის გაუმჯობესება, აგრეთვე სისხლის წნევის ნორმალიზება.Mმაგნიუმი ამცირებს მიოკარდის მიერ ჟანგბადის მოთხოვნილებას, ხსნის სისხლძარღვთა დაჭიმულობას, ამცირებს სტენოკარდიის შეტევათა რიცხვს, ხოლო იმ შემთხვევაში თუ განვითარდა სტენოკარდიის შეტევა, ის სუსტი იქნება. ახორციელებს კონტროლს თრომბოციტების შეწებების პროცესზე და ამცირებს თრომბის წარმოქმნის ალბათობას. მაგნიუმი მონაწილეობს თირკმელზედა ჯირკვლების მიერ გამომუშავებული ჰორმონების ცვლაში, რაც განაპირობებს ჩვენი ორგანიზმის მხნეობას. როცა მაგნიუმის რაოდენობა ორგანიზმში საკმარისია, ამ ჰორმონების გამოყოფა ხდება დილით ადრე, რაც განაპირობებს ჩვენი ორგანიზმის სიმხნევეს მთელი დღის განმავლობაში. მაგნიუმის დეფიციტის შემთხვევაში, ჰორმონების გამოყოფის პიკი მოდის საღამოზე, რაც იწვევს ძალების მოზღვავებას და შრომისუნარიანობის ზრდას საღამოდან შუაღამემდე.

ცოცხალი წყლის გამოყენება ჰიპერტონიის სამკურნალოდ
ჰიპერტონული დაავადებების 10-15% დაკავშირებულია სტრესებთან და ადრენალინის (სტრესის ჰორმონი) გააქტიურებულ გამოყოფასთან.Aადრენალინი იწვევს გულის რითმის გახშირებას, რის გამოც ხდება დიდი რაოდენობით სისხლის ნაკადის გადასროლა სისხლძარღვებში და არტერიული წნევის მომატება. დროთა განმავლობაში, მაღალი არტერიული წნევა აღიქმება ორგანიზმის მიერ, როგორც ნორმალური. სწორედ ამიტომ, ფსიქიური და ემოციური გადატვირთვა წარმოადგენს მნიშვნელოვან რისკ-ფაქტორს დაავადებული ადამიანისათვის. ხანგრძლივი დროის განმავლობაში ითვლებოდა, რომ საკვები მარილის (Nაჩლ-ნატრიუმის ქლორიდის) ჭარბი მოხმარება იწვევს არტერიული წნევის მომატებას. Uუკანასკნელი გამოკვლევებით დადასტურდა, რომ ჰიპერტონიკების მხოლოდ 50% არის მარილისადმი მგრძნობიარე. Aამავე დროს უნდა აღინიშნოს, რომ არტერიული წნევის მომატების მიზეზი არის არა ნატრიუმი, როგორც ეს ადრე ეგონათ, არამედ ქლორის ანიონი. ამ მტკიცების დასტურია ის გარემოებაც, რომ სხვადასხვა მინერალურ წყალში არსებული ნატრიუმის ბიკარბინატის (NაHჩO3) შემცველობაში არსებული ნატრიუმი არ იწვევს წნევის მომატებას. კალციუმის სიჭარბე კი განაპირობებს გლუვკუნთოვანი ქსოვილის სპაზმს. მათ შორის იმ კუნთებისა, რომელიც წარმოდგენილია სისხლძარღვების კედლებში. შედეგად, ხდება არტერიული წნევის მომატება. არტერიული წნევის მომატების შემთხვევებიდან, თითქმის, 10% არის სხვა დაავადების სიმპტომი. ამ დროს (თირკმლის, რენოვასკულარული, ენდოკრინული და სხვა დაავადებები) ლაპარაკია სიმპტომატურ ჰიპერტონიაზე. ჰიპერტონული დაავადებების 20-25%-ში ადგილი აქვს არტერიების სკლეროზს და სისხლძარღვების კედლებზე ათეროსკლეროზული ნადების წარმოქმნას. ამ დროს სისხლძარღვის სანათური ვიწროვდება და მცირდება მისი გამტარიანობა. ნორმალური სისხლის მიმოქცევის უზრუნველსაყოფად გული დიდი ძალით გადაისვრის სისხლს ძარღვებში, რაც იწვევს არტერიული წნევის მომატებას. ბოლო დროის გამოკვლევებით, ათეროსკლეროზული ნადების ფორმირებაში მნიშვნელოვანი როლი ეკისრებათ თავისუფალ რადიკალებს. იმისათვის, რომ სისხლძარღვებში დაიწიოს არტერიულმა წნევამ, აუცილებელია ძარღვების ენდოთელიუმში იყოს აზოტის ოქსიდის-NO მარაგი. ის ხსნის სისხლძარღვთა სისტემის კედლებში არსებული გლუვკუნთოვანი ქსოვილლის დაჭიმულობას, არეგულირებს არტერიული წნევის დონეს, ხელს უშლის თრომბოციტების აგრეგაციას. მისი ნაკლებობა კი _ იწვევს არტერიული წნევის მომატებას, სხვადასხვა ორგანოების იშემიას, გულის უკმარისობას. სწორედ ამიტომ, კარდეოლოგიაში ფართოდ გამოიყენება ორგანული ნიტრატები _ მაგალითად, ნიტროგლიცერინი. Eეს უკანასკნელი გამოყოფს ორგანიზმში NO-ს და ხელს უწყობს მის დაგროვებას. თავისუფალი რადიკალები, კერძოდ სუპეროქსიდი, წარმოადგენს NO-ს განადგურების მნიშვნელოვან ფაქტორს. სუპეროქსიდი შედის მასთან ქიმიურ რეაქციაში და წარმოქმნის ტოქსიურ ნივთიერებას. ათეროსკლეროზის შემთხვევაში სისხლძარღვთა კედლების ენდოთელიუმი ვერ აწარმოებს საკმარისი რაოდენობით NO-ს, რადგანაც ძარღვების კედლებზე არის დიდი რაოდენობით ათეროსკლეროზული ნადები. ამიტომ ჰიპერტონია და ათეროსკლეროზი ერთმანეთისაგან განუყოფელია. კათოლიტით მკურნალობა ხელს უწყობს არტერიული წნევის დარეგულირებას. `ცოცხალი წყლის~ ეფექტურობა აიხსნება, ერთის მხრივ, მისი უნარით მოახდინოს სუპერ ოქსიდის ნეიტრალიზება, მერეს მხრივ კი _ ის შეიცავს მიკროელემენტებს, რომლებიც არტერიულ წნევას დაბლა წევენ. ჰიპერტონიის შემთხვევაში, ხშირად საკმარისია, ავადმყოფმა მიიღოს ჩვეულებრივი ონკანის წყალზე დამზადებული კათოლიტი ყოველგვარი დანამატების გარეშე. სასურველია, კათოლიტი დამზადებული იყოს მის მიღებამდე 10 წთ-ით ადრე. Pპაციენტმა უნდა დალიოს დღეში 1ლ `ცოცხალი წყალი~ ჭამამდე 2-3 კვირის განმავლობაში.